Kütüphanecilik Haftası Kutlu Olsun

Kitap okumanın genel kültüre katkısının dışındaki asıl işlevine bir soruyla farklı bir bakış açısı getirebiliriz:

- Kitapları açtığınız kadar, kendinizi de kitaplara açtınız mı?

Ardından da kendimize yönlendirdiğimiz bu soruya yine biz cevap verebiliriz:

- Kendimizi kitaplara açmadıysak onlardan bir ses gel¬mez. Gönlümüzün kapısında kalır bütün sesler. O dış sese kapa¬lıysa yüreğimiz, kendimizi aramaya çıkmamışızdır henüz. Kendini aramayana satırlar ne verebilir ki? Biz kendimizi arama¬ya çıkmadıysak eğer, satırlarda ve satır aralarında "oluşu¬muzu" yakalayamayız.

- Satırlarda gözlerimiz fikri bulup idrakimizle bunu yakala¬dıktan sonra gönlümüzde endişe duymuyorsak nasıl ‘gerçek anlamda okuyucu’ olabiliriz?

Önce ev ve sonra okul kitaplıklarından başlayan serüven, her kitapta adım atılan bir basamakla sonu olmayan bir çıkışı başlatır. Bu yolculuk, her ne kadar yalnız yapılırsa da mola verilen duraklarda farklı yolculuk yapanlarla yaşanan paylaşımlar, herkesi başka bir yolculuğa daha yönlendirir.

Kütüphaneler, bu iç konuşmaların çokça yapılmasına ve yeni yolculuklara başlanmasına olanak sağlayan, çeşit ve yer olarak buna göre düzenlenmiş yerlerdir.

Toplumca böyle bir yolculuk seferberliğine başlamak, okunan her kitaptan başkalarının yararlanması için ‘bir adım’ atmakla olur.

Kitap bağışlarının genel okuma yerlerine yapılması, hem kütüphanelerin işlevini hem de toplumsal iletişimle sağlanan algı bütünlüğünü güçlendirir.

Kütüphaneler, başlı başına birer kültür evidir ve üniversitedir.

Bu bakış açısıyla sayılarının ve işlevlerinin artması dileğimizle Kütüphanecilik Haftası kutlu olsun.